بررسی شیوع هپاتیت B و C در بیماران تالاسمی ماژور استان آذربایجان‌شرقی در سال 82

  چکید ه   سابقه و هدف   ‌کودکان مبتلا به تالاسمی ماژور به‌دلیل نیاز به دریافت مکرر خون در معرض اکتساب عفونت‌های ویروسی قابل انتقال از راه خون می‌باشند. از این ویروس‌ها، هپاتیت B و C از اهمیت ویژه‌ای برخوردار هستند. در این مطالعه شیوع هپاتیت B و C و HIV و عوامل خطرساز آن‌ها در بیماران تالاسمی ماژور استان آذربایجان‌شرقی بررسی شده است.   مواد و روش‌ها   مطالعه انجام شده توصیفی بوده و 84 بیمار تالاسمی که در بیمارستان کودکان تبریز خون دریافت می‌کردند تحت بررسی قرار گرفتند. اطلاعات به‌صورت پرسشنامه‌ای و مراجعه به پرونده بیماران جمع‌آوری شد وسپس نمونه خون بیماران ازلحاظ مارکرهای سرمی HCVAb ، HIVAb ، HBsAg ، HBsAb ، Anti-HBc و فریتین به‌روش الیزا مورد بررسی قرارگرفت ونتایج مثبت Anti-HCV با روش RIBA تأیید گردید. سپس با کمک آزمون‌های (t-test) t ، کای‌دو (Chi-square) و دقیق فیشر (Fisher’s exact test) بررسی‌های آماری انجام شد.   یافته‌ها   در8 4 بیمار مورد بررسی، هیچ مورد HBsAg مثبت و HIVAb مثبت یافت نشد. در 6 بیمار (1/7%)، HCVAb بعد از آزمایش تأییدی مثبت بود. پراکندگی جنسیت و میانگین فریتین در دو گروه بیماران HCVAb مثبت و HCVAb منفی اختلاف معنی‌داری نداشت ولی میانگین سن بیماران، تعداد موارد تزریق خون و میانگین مدت زمان تزریق خون در گروه بیماران HCVAb مثبت به‌طور معنی‌داری بیشتر از گروه HCVAb منفی بود (001/0 p< ). همچنین شیوع HCV در بیمارانی که بعد از انجام طرح غربالگری اهداکنندگان خون، شروع به دریافت خون کرده بودند به‌طور معنی‌داری پایین‌تر بود، به‌طوری‌که هیچ‌کدام از بیماران در این گروه آلوده نبودند.   نتیجه گیری   هپاتیت C در بیماران تالاسمی استان آذربایجان‌شرقی نسبت به برخی مطالعات انجام شده در سطح کشور و نیز آمار مختلف جهانی شیوع پایین‌تری دارد و تمام موارد مثبت در این مطالعه به قبل از اجرای غربالگری اهداکنندگان از نظر HCVAb مربوط می‌باشد.   کلمات کلیدی: تالاسمی ماژور، هپاتیت B ، هپاتیت C